Późna rzymska twierdza wybudowana w połowie IV wieku z murami o głębokości ponad 3 metrów oraz 8 wieżami o kształcie litery oraz 4 wieżami narożnymi w kształcie wachlarza stanowiła istotną część Pannonian Limes. Fort o wymiarach 84 na 86 metrów był zlokalizowany na lewym brzegu Dunaju i mógł gwarantować nieprzerwaną ochronę połączeniu promowemu pomiędzy dwoma brzegami rzeki. Wewnętrzne budynki takie, jak miejsce zakwaterowania załogi wojskowej, magazyny lub dom dowódcy były zbudowane na wewnętrznych częściach murów obronnych, co dawało lepszą obronę w przypadku ataku z zewnątrz. Prawdopodobnym wydaje się, że brama została skonstruowana na zachodniej części fortu, łącząc port na Dunaju z fortecą i znaleziono także dowód na istnienie fosy o szerokości 7 metrów oraz głębokości 3 metrów, która otaczała kompleks.  

Kościół Parafialny Najświętszej Dziewicy Maryi był zbudowany na ruinach Contra Aquincum pod koniec XII wieku. Prezbiterium kościoła romańskiego zostało zburzone w XIV wieku, a na jego miejscu powstał kościół gotycki. Budynek był modernizowany, powiększany do momentu osiągnięcia jego dzisiejszych rozmiarów do początku XVI wieku. Podczas przejęcia miasta przez Turków (1686) kościół został właściwie zburzony. Jego rekonstrukcja zakończyła się w roku 1741 – zachowano gotyckie prezbiterium, natomiast wnętrze i część zewnętrzne otrzymały barokowy styl. W 1895 roku wraz z budową Mostu Elżbiety pojawiła się koncepcja zburzenia lub przesunięcia kościoła. Na szczęście nie została ona zrealizowana i objęty ochroną budynek pozostał w swym oryginalnym miejscu.

Pierwszym znanym ratuszem miasta Peszt jest ten pochodzący z 1710 roku, po wyzwoleniu miasta spod 150-letniej niewoli tureckiej. Dwupiętrowy budynek został w znacznym stopnu zniszczony przez powódź w 1838 roku i w związku z tym nowy trzypiętrowy budynek powstał w 1842 roku, na podstawie planów Józsefa Hilda, jednego z najsłynniejszych architektów okresu klasycyzmu węgierskiego. Zlecono mu także w 1863 roku rozbudowę budynku o dodatkowe piętro, ale wkrótce potem okazało się budynek nie pasuje do nowych planów rozbudowy Pesztu i został on w końcu rozebrany w 1900 roku, uwalniając miejsce pod nowy bulwar nowej stolicy, obecnie znany jako ulica Kossuth.

Péterffy Palace (Krist House) was built in 1755 and since 1831 it has hosted the Százéves (100 year-old) Restaurant. It was built after the plans of András Mayerhoffer, who also designed the Grassalkovich Palace of very similar appearance just a few streets away from here. This other building – together with a lot of other Baroque palaces in the neighbourhood – was the victim of the construction works for erecting the Elisabeth Bridge at the end of the 19th century. Therefore Péterffy Palace is now the only not-ecclasial building of Pest, which was preserved in its original Baroque style.

Dominikanie osiedlili się w Peszcie okolo 1230 roku i ufundowali klasztor Świętego Antoniego w południowej części miasta. Hipotezą jest stwierdzenie, że klasztor mógł stać na miejscu obecnego kościoła Świętego Jerzego. Zakonnicy opuścili miasto podczas panowania Ottomańskiego, a serbscy obywateli zaczęli z niego korzystać. Jako że miasto zostało poważnie zniszczone podczas bitwy w 1686 roku, kościół został przebudowany w stylu barokowym na prawosławny imienia Świętego Jerzego. W 1731 roku kościół został zburzony i ponownie odbudowany na podstawie planów Andrása Mayerhoffera.

Zakon Świętego Pawła Pierwszego Pustelnika zakupił obszar wcześniejszego meczetu oraz sąsiadujące budynki po wygnaniu Turków w 1686 roku. Zakon założony na Węgrzech rozpoczął budowę swego kościoła w 1723 roku. Architektem nowego budynku mógł być András Mayerhoffer, jedna z najznamienitszych postaci węgierskiego baroku. Klasztor powstawał w latach 1715- 1744. Po rozwiązaniu Zakonu przez cesarza Józefa II Habsburga w 1786 roku, kościół został przejęty przez antenatów Uniwersytetu ELTE.

Pałac Károlyi to jeden z najważniejszych klasycystycznych budynków Budapesztu, gdzie od sześćdziesięciu lat mieści się Literackie Muzeum Petőfi. Pałac w obecnej formie został wybudowany przez Györga Károlyi w latach trzydziestych XIX wieku. Działka o wielkości około 3 akrów stanowiła dobrą okazję do stworzenia miejskiego pałacu wpisującego się w krajobraz miejski jednocześnie przypominając widokiem zamek poza miastem. Dziedziniec powstała jako ogród w formie francuskiego baroku, ale obecnie jest otwartą przestrzenią miejską jako park.

Dwa neobarokowe budynki zaprojektowane przez Flórisa Korba oraz Kálmána Giergla, zbudowane w latach 1899 – 1902 kształtują symboliczną oś miejską stworzoną przez Most Elżbiety oraz ulicę Kossuth. Robudowa bulwaru wymagała zburzenia części budynków miejskich w centrum miasta oraz zmiany sieci ulicznej. Zakupu pustej działki dokonała Księżna Marie Clotilde, żona Arcyksięcia Józefa Karola Austriackiego, aby wybudować pałace. Iglice dwóch wież bydunków tworzą kształt korony jej męża.

Królewska Kamienica została zbudowana przez Rodzinę Habsburgów poprzez spółkę funduszu królewskiego w 1897 roku. Pięciopiętrowy budynek w późnym stylu eklektycznym z dekoracjami Art Nouveau został zaprojektowany przez tych samych architektów, co Pałace Klotild: Flórisa Korba oraz Kálmána Giergla. W celu wybudowania nowej kamienicy wyburzono trzy istniejące budynki, w tym budynek Węgierskiego Sądu Najwyższego, który został przebudowany do tego celu w 1869 roku.

Los Franciscanii s-au stabilit în partea de est a orașului în a doua jumătate a secolului al XIII-lea. Este posibil ca mănăstirea lor să fi fost construită în jurul anului 1270. Mănăstirea ordinului mendicant proteja viața privată a călugărilor, însă biserica lor era deschisă tuturor. De asemenea, acolo au avut loc întâlniri naționale în diverse ocazii. După anul 1541 clădirea a funcționat ca o moschee sub numele de Sinan Bey și a revenit la a fi biserică catolică după expulzarea turcilor în 1686. În 1741, biserica și mănăstirea au fost reconstruite în stil baroc.

Servii s-au Serwici osiedlili się w miejscu obecnego Placu Szervita Square w roku 1689 wykorzystując najpierw meczet Büjük. Barokowy kościół został wybudowany w roku 1732, podczas gdy dwupiętrowy, zamknięty dziedziniec został ukończony dopiero w roku 1772. Obydwa budynki zostały poważnie zniszczone w 1849 roku podczas kanonady z Zamku w Budzie, wystrzeliwanej przez broniące się oddziały Habsburgów. Klasztor został całkowicie przebudowany w latach 1871-74 przeza József Dieschera, który zaprojektował fasadę, wyrównał okapy oraz inne linie z tymi znajdującymi się w kościele. Do 1976 roku na zachodniej stronie kościoła, gdzie znajdowały się wcześniej budynki klasztoru poważnie zniszczone podczas II wojny światowej, pojawiły się współczesne budynki biurowe.

Budynek Török Banku jest doskonałym przykładem stylu  Art Nouveau Style w Budapeszcie. Został zaprojektowany przez Henrika Böhma oraz Ármina Hegedűsa w 1906 roku. Dzięki dużym powierzchniom szklanym na fasadzie był kiedyś symbolem modernizmu, podczas gdy mozaikowe ściany szczytowe wykonane przez Miksa Rótha przedstawiały wielkie postacie historii węgierskiej z Patrona Hungariae (obrońcy Węgier) oraz Dziewicą Marią w centrum. Budynek został ukoronowany postacią Atlasa, który trzyma oświetloną kulę ziemską do zniszczeń, które miały miejsce podczas II wojny światowej.

Dom Rózsavölgyi został zbudowany w 1912 roku przez rodzinę krawców Leitersdorfer i charakteryzował się różnymi funkcjami, co było widoczne na głównej fasadzie: niższe sklepy posiadały wielkie przeszklone wystawy, podczas gdy wyższe piętra z mieszkaniami nie były tak otwarte. Mimo dualnego charakteru, fasada została zaprojektowana jako jednorodna struktura z poziomym rozmieszczeniem elementów.  

Budynek został początkowo wybudowany jako schronienie dla 4000 kalekich żołnierzy walczących w wojnach tureckich, którzy wyzwolili Węgry z panowania ottomańskiego w ostatnich dziesięcioleciach XVII wieku. Plan zakładał wybudowanie prostokątnego bloku składającego się z 4 dziedzińców z częścią budynku pośrodku o kształcie krzyża. Pierwsza część barokowego budynku została ukończona w 1747 roku pod kierownictwem Antona Erharda Inwalidzi zostali później przeniesieni do Nagyszombat (Trnava), a wciąż niewykończony budynek stał się koszarami. W 1894 roku miasto odkupiło budynek, aby stworzyć nowy ratusz na miejsce starego, który miał być wyburzony do roku 1900.